بگیر لبــهای غزل گوی مرا با لــب غزلخوانَــت تو
این شاعــر سَرمَست سرایـیـــده غزل بـودن با تو
شعر بخوان شـور بران مَست شـو از اشعــار من
باده منــم پیمانه منــم ساغر شـوم در دستان تو
من از آتـش من از آبـــم من از هـوا من از خاکـم
گرم شـوم سرد شـوم دیوانـه شوم در آغوش تو
لب‌خواری من مَستـی من مَسجد و مَیخانه من
یـار مـن از آغاز تـا پـایــان مـن همه فدای نگاه تو
مطرب به مَیخانـه ما ، هر شب شاد می زند اما
روز و شب کنار دریا ، پریشان حالم از هجـر تو
ای ماه مــن ای راه مــن دست تو در دستـان مــن
شـو ساقـی چشمان مــن ساقی شـوم بر لبــان تو
غزلـگو نشستـه لب دریــا ، ناگفتــه ها زیادنـد اما
قافیه سخت و واژه ها ، پیچیده بر گیسـوی تو
|
امتیاز مطلب : 0
|
تعداد امتیازدهندگان : 0
|
مجموع امتیاز : 0
عضو شوید
عضویت سریع
آمار مطالب
آمار بازدید
