پت پت کده

نشانی از تو ندارم اما نشانی ام را برای تو مینویسم

در عصرهای انتظار به حوالی بی کسی قدم بگذار!خیابان غربت را پیدا کن و وارد کوچه

شونه‌هات پناهی امنه واسه وقت بی قراری

می‌زارم سر روی شونه‌ات سیل اشکم می‌شه جاری

غرق می‌شم تو بی کرانت مثل ماهی توی دریا

نکنه یه روز بیاد که بمونه از تو یه رویا

سبز سبزی مثل جنگل، اما من پاییز و زردم

توی وسعت حضورت من همون مثال برگم

یه کویر خشک و سردم تو تن زمین اسیرم

تویی آسمون آبی تو نباشی من میمیرم

به سخاوت یه ابری منم بغل یه بارون

که بباری رو تن من رو تنی خسته و داغون

تو مثل بادبادک من که یه روز رفت پیش ابرا

بی خبر رفتی و خواستی بمونم تنهای تنها

تو از آن وقتی که رفتی آشیونم سوت و کوره

این دل بهونه گیرم تنها با تنهایی جوره

تو از اون وقتی که رفتی آسمونم تیر و تاره

ابر ماتم زده انگار واسه من می‌خواد بباره

رفتنت بهونه داده دست اون بغض گلوگیر

بی هوا می‌شکنه اما با من و همیشه درگیر

با نبودنت عزیزم پیچک های باغچه خشکید

تو دنیا را خلاصه کردی در من و من مختصر شدم در تو ، و هرگز

ابدی شد تا همیشه . از من تا تو ، از تو بامن

همین و همیشه تمام………….

آه ای مرد که لبهای مرا

امشب در خلوت تنهایی ام آهسته بی تو گریستم

کاش صدای هق هق گریه ام را باد به تو می رساند…

تا بدانی که بی تو چه میکشم

کاش قاصدک به تو می گفت که در غیاب تو

رودی از اشک به راه انداخته ام….

و کاش پرنده ی سوخته بال عاشق از جانب من

به تو این پیغام را می رساند که:

امید و آرزوهایم بی تو آهسته آهسته

در حال فرو ریختن است

تو لبریز از عشق من

من لبریز از نیاز دوست داشتن تو

تو اشباع شده از این همه سخاوت عاشقانه من

من تشنه شنیدن یک جمله عاشقانه تو

تو از سرزمین یخها

من از قبیله ساده خورشید

تو تمام زیبایی دریای شمال

من همان صخره غمگین دریای جنوب

تو خنجری بسته به پهلو

من تا آخرین نفس زخمی آن خنجر

تو فانوس دریایی ... من قایق شکسته سرگردان

تو آخرین شمع ... من عاشق ترین پروانه

تو همیشه بدرود ... و من همیشه درود

تو و من همیشه بی هم ... همیشه باهم

زندگی یک بازی درد آور است . زندگی یک اول بی آخر است

 
زندگی را خوب باید ازمود . اهل صبرو غصه و اندوه بود

دلم گرفته بود ، آن لحظه دلم هوای آغوشش کرده بود
تنها اشک بود که میریخت از گونه هایم ، در آن لحظه تنها او را میخواستم در کنارم
محکم مرا در آغوش خودش گرفت ، اشکهایم را از گونه هایم پاک کرد و در گوشم گفت : دیوانه من که اینک در کنارتم
میگفت تا آخرش باتوام ، عزیزم آرام باش ، من در کنارتم
این را گفت و کمی آرام شدم ، اشک از چشمانم میریخت ، دلم خالی شد و همین شد که من خوشحال شدم
مدتی گذشت دلم گرفته بود و او در کنارم نبود ، دلم گرفته بود او دلش با من نبود
دیگر او نبود تا اشکهایم را پاک کند ، با حضورش مرا آرام کند
در این لحظه تنها و دلگیر ، او نیز مرا تنها گذاشته بود
حالا وقتش نبود که نباشی ، حالا وقتش نبود که مرا در حسرت بودنت بگذاری
اینک در این لحظه ی تلخ و دلگیر تنها وجودت مرا آرام میکند، آن حرفها ، همان حرفها را یادت هست؟ آنها مرا آرام میکند
تو اینک کجایی که حال مرا عوض کنی ، کجایی که مرا ناز کنی…
مگر نگفته بودی همیشه با منی ، مگر نگفته بودی نمیگذاری دیگر حالم اینگونه شود ، نمیگذاری حالم خراب شود
معنی دلتنگی را میفهمی؟ تو اصلا میفهمی دلم چقدر برایت تنگ شده ؟ میفهمی چقدر دوستت دارم؟ میفهمی بدون تو این زندگی را نمیخواهم؟ میفهمی که اینک در این لحظه تنها به تو نیاز دارم؟ پس کجای ای عشق بی وفای من؟
کجایی که آرامم کنی ، کجایی که مثل آن روز مرا محکم در آغوش بگیری و با من درد دل کنی
دلم برای حرفهایت ، امیدهایت یک ذره شده ، آیا هنوز بر سر آن حرفهایت هستی ؟ یا اینکه من تو را گم کردم و دیگر پیدایت نمیکنم؟
به چه کسی بگویم دلم گرفته ؟ به چه کسی بگویم تنها یک نفر است که میتواند آرامم کند ، به چه کسی بگویم دردهای این دل خسته ، به چه کسی  بگویم عاشقم ، ولی تنها ، تنها ، تنهای تنها….
عاشق باشی و تنها باشی ، این رسمش نیست اگر بخواهی در این لحظه به یاد من نباشی ….
بیا مرا با آن دلخوشی های پوچت آرام کن ، به همین هم قانعم! بیا و مرا آرام کن حتی اگر از ته دلت مرا نخواهی ، حتی اگر دوستم نداشته باشی….

رفته...

الان تقریبا ۳ ماهه رفته

کاش...

نمیذاشتم بره ولی رفت.