پت پت کده

کاش بودی! دیگه از این ساده‌تر؟.. 

#:‌))

|

امتیاز مطلب : 0

|

تعداد امتیازدهندگان : 0

|

مجموع امتیاز : 0

همیشه همینطور بوده.. مادرم من و به همه فروخته..

من ناخلف‌ترین بچه بودم همیشه.. من بدترین آدمِ روی کره‌ی زمین بودم براش.. خدا جون.. خسته شدم!  ننیفهمن چرا انقدررررر مادرم آدمِ بدیِ.. چرا من پشمشم همیشه.. چرا دوستم نداره؟؟.. اگه انقدر از بودنم عذاب میکشه.. توبه من و قبول کن و من و بکش..  بکش و راحتش کن.. دیگه نمیکشم این رفتاراش و تحمل  کنم..

تو تمامِ این بدبختیا.. تنها یه دلخوشی درم اونم اینکه هنوزم.. بهم فکر میکنه.. میم  و میگم.. با اینکه میدونم نمبگنه..

کاش مامانم انقدر ازم بدش نمیومد.. خدایا.. من و ببخش و بکش.. لطفا..

همه رو راحت کن..

خوابم نمیبره!

|

امتیاز مطلب : 0

|

تعداد امتیازدهندگان : 0

|

مجموع امتیاز : 0

میـم مثلِ طـو .. :‌))
دلـم اونقدری تنگه که حتی دوسـت دارم برگردم به اون روزایی که تا شبش منتظر میموندم که فقط نیم ساعت بتونم تو یاهو باهات حرف بزنم و کلِ روز مشغول این بودم که سوالای چرت و پرت پیدا کنم که بتونم بهونه داشته باشم برای پی‌ام دادن!

دلم برات تنگ شده مـیمِ جانم.. تنــگ.. کجایی یعنی؟! من حتی نمیدونم به من فکــر مکنی یا نه.. اما مگه میشه من و یادت بره آخه؟!‌ آدم میره دستشویی یه سوسک میبینه تا چند سال بعد گاهی یادش می‌افته! لعنتی من که هر شب باهات بودم.. من که هر بار که قهر کردی و سرسنگین شدی، پیش قدم شدم واسه آشتی با اینکه هر بار له‌تر میشدم.. هربار حالت بد میشد میمردم و زنده میشدم که نکنه چیزیت شه.. من که همیشه چشمام و بستم و برام مهم نبود چقــدر نسبت بهم بی تفاوتی و عشقـم و ادامه دادم..
میتونی راحت فراموشم کنی؟.. 

میـمِ دلم.. کاش بودی.. هرچقـدر تلخ.. هرچقـدر بد.. هرچقـدر دل‌شکننده.. کاش بودی! تا حداقل بدونم خوبی یا نه.. با اینکه هر بار که دروغکی میگفتی خوبی و میفهمیدم یه چی شده و من و محرم نمیدونی.. کاش بودی.. اما کاش هیـــچ فایده‌ای نداره.. حتی اگه از این به بعد باشی هم.. نیستی!

دیگه هیــــچ‌کس نمیتونه جاتُ بگیره.. هیــچ‌کس.. حتی خـودت..  یادت باشه.. باشه؟

...................................................................................................

_موزیک‌نوشت : از من نباید هیــچ تاثیری، تو حال و روز و زندگیت باشه ..
ساکت نشستم، ساکتُ جمع کن.. شاید قرارِ کمرم تا شه ..
تـو، روزگارم رو نمیفهمی.. مثل زمانِ جنگ آشوبم!
بعدِ تـو هرکی حالمُ پرسید میگم خیالت جمـع مـن خوبم.. من خوبـم.. من خوبـم..
تـو که میرفتی حواسـم میرفت! جهــآنم میرفت..
با دو تا چشمِ خودم دیدم، که جـــآنم؛ میرفــت ..
گوشم پیِ اسمِ تـو میچرخه.. چیزی به جز تـو نقطه ضعفم نیست..
چشمای تو هر بار غرقـم کرد.. دریات اندازه‌ی ظرفم نیست..
من ساحلم درگیرِ طوفانِ.. حالم شبیهِ صخره و موجاست..
گاهی سکــوت فریـآد میباره!! الـآن دقیقا از همون وقتـاست.. همون وقتـاست.. همون وقتـاست..
تـو که میرفتی حواسـم میرفت! جهــآنم میرفت..
با دو تا چشمِ خودم دیدم، که جـــآنم؛ میرفــت ..
تـو که میرفتی حواسـم میرفت! جهــآنم میرفت..
با دو تا چشمِ خودم دیدم، که جـــآنم؛ میرفــت ..
تـو که میرفتی حواسـم میرفت! جهــآنم میرفت..
با دو تا چشمِ خودم دیدم، که جـــآنم؛ میرفــت ..

[Mehdi Yarrahi-To ke mirafti]

|

امتیاز مطلب : 0

|

تعداد امتیازدهندگان : 0

|

مجموع امتیاز : 0

انقدر دلم برات تنگ شده که چند شبِ همش دارم خوابت و میبینم.. نمیدونم از خدا چی بخوام! بخوام تو رو بهم بده.. بخوام این حسِ عمیق و ازم بگیره.. یا بخوام فراموشت کنم.. نمیدونم..

چند وقت پیش هی میگفتم خدایا کاش خوابش و ببینم! یه شبم یادمه التماس میکردم که خدایا توروخدا امشب کاری کن تو خواب ببینمش حداقل.. اما الان که میبینمت روزا یه جوری‌ان.. شاید در طول روز همش به خوابم فگر نکنم اما یه چی تهِ دلم هی میگه، یه چیزی تو زندگیت کمه..

نه تو رو دارم.. نه یه دلخوشی.. وقتی میخوام از خونه برم بیرون ناراحتم.. وقتی میخوام برگردم، ناراحت‌تر.. چون کسی نیست که بهش پیام بدم سلام کجایی؟ یا موقع رفتن بهش بگم من باید برم بیرون و بهم بگه موهاتم بنداز تو.. هیچ‌کس.. اینکه میگم هیچ‌کس یعنی تو.. تو نیستی..

هر وقت از نبودنت، وسطِ کوچه‌های تاریک بغضم میگیره، یادِ روزی می‌افتم که تو ماشین بودم و بابا رفته بود یه کاری انجام بده چون یکم طول میکشید شبش قول داده بودم بهت زنگ بزنم و وقتی زنگ زدم.. هیچی از حرفامون یادم نمیاد! فقط یادمه که آخرش که بابام و دیدم گفتم من باید برم باید برم زنگ میزنم خدافظ.. اینم یادمه که اون روز، خوشحال‌ترین دختر دنیا بودم.. چون وقتی سرکار بودی، باهام حرف میزدی..

تو این کوچه‌ها، یاد چیزای دیگه‌ای هم می‌افتم.. مثه روزایی که بارون میومد و تو راه برگشت به خونه بودم و تو ماشین موزیک گوش میکردم و به این فکر میکردم که برسم خونه و بهت پیام بدم، بعد تهِ دلم یه چی شروع میکرد به لرزیدن و شروع میکردم به دعا دعا کردن و خدا خدا کردن که ای کاش، تو یه پیامی داده باشی..

دلم برات تنگ شده لعنتی‌ترینِ من.. کاش‌حداقل یه بار بد میبودی..

حتی وقتی یاد اون شب می‌افتم که گفتی میری بیرون و یهو تو یاهو دستت خورد وارد سی‌اف شدی.. وقتی یادِ بغضِ اون لحظه‌م می‌افتم..

وقتی یادِ دوست‌نداشته‌شدن از طرفِ تو می‌افتم..

بازم دوستت دارم و دل‌تنگت میشم..

ای کاش فقط وابسته‌ت میشدم! نه دل‌بسته‌ت..

......................................................................................

_موزیک‌نوشت: هر روز، بیخیالِ تو میشم و بازم،

ترانه‌ای تازه میسازم، ولی میبینم بی تو میبازم..

با تو؛ هر ثانیه‌م پرِ غم بود.. 

_پی‌نوشت: دلم میخواست، با هم بودنمون واقعی و رسمی شه..

من و بخوای و بتونم به همه نشونت بدم.. منِ واقعیُ!

بعد برای اولین بار یه عکسِ دو نفره بذارم تو اینستا و زیرش بنویسم؛

- یه کهنه شرابِ که سی‌سالشه، به جز من یه می‌خونه دنبالشه..

تو هم پست بذاری و بنویسی؛

-از گل و ماه و پری، در چشمِ من زیباتری..

هوف به این آرزوهای محال..

دارم آتیش میگیرم نقطه‌جانم.. کاش میفهمیدی که نبودنت،

چقدر سختِ..

|

امتیاز مطلب : 0

|

تعداد امتیازدهندگان : 0

|

مجموع امتیاز : 0

نقطه جانم نیستی..

و من دلتنگتم! با این حال خوشحالم که نیستی تا لااقل شاهد نامردی‌های تو نباشم..

و اما؛

_ما حتی واسه درد و دل کردنم، کسی رو نداریم که درکمون کنه..

 

|

امتیاز مطلب : 0

|

تعداد امتیازدهندگان : 0

|

مجموع امتیاز : 0

+ سخت.. سخت‌تر از همیشه..

دوباره داریم این حسِ‌ عن و تجربه میکنیم که نزدیکه عید، یه اتفاقی بی‌افته.. گور بابای عید و این داستانا.. مهم اینه همه چی خراب شده.. خراب‌تر از همیشه! ژ دیگه دختر نیست.. و همه داریم دق میکنیم.. یه روز صبح وقتی حواب بوده بهش تجاوز کرده.. اما این دلیل نمیشه که همه چی تموم نشه..

منتهی باز این حسِ تخماتیک و باید تجربه کنیم.. یه این نتیجه رسیدم پسرای این دوره زمونه مرد نیستن.. فقط‌یه گوشت اضافه دارن! که دنبال یه سوراخن بکنن توش.. لعنت به همه‌ی کسایی که اینطورن.. خدایا..

خودت امشب صدام و بشنو.. جوابشون و بده.. جواب این نامردیِ بزرگ و بده خداجونم.. حسِ بدیِ.. ژ داره دق میکنه.. بابا له.. مامان له.. دارم میمیرم که نکنه اتفاقی براشون بی‌افته..

خدایا یه خیری سر راهمون بذار.. ژ رو خوشبخت کن خدایا.. به دادمون برس.. تو؛ بهترینی.. به دادمون برس.. به بزرگیت قسمت میدم خوایا.. به دادمون برس فقط همین.. مواظب خانوادم باش خدا جان.. مواظبشون باش.. حفظشون کن تو رو به بزرگیت قسم..

.......................................................................................

_پی‌نوشت: لعنت به همه کَست‌‌..

خدایا، جبران میکنی براشون، مگه نه؟..

|

امتیاز مطلب : 0

|

تعداد امتیازدهندگان : 0

|

مجموع امتیاز : 0

کاش مثه بچگیام، فقط زمستون سرد بود‌‌.. تعریف از سرما فقط هوای زمستونی بود.. نه آدمای مسخره‌ی دورم..

خسته شدم از همه‌چی.. با بابام آشتی کردم خوبه.. اما زندگیم خیلی چرته.. همش بحث در موردِ این و اون.. خسته شدم خدا.. خسته..

کاش معجزه میشد و همه چی درست میشد..

یه زندگیِ خوب.. کنارِ ت.. کاش ت انقدر تو ذهنم نبود..

گاهی یادم میره همه چی.. یا حداقل خودم و گول میزنم که یادم نیست..

به قول داریوش که الان دارم گوش میدم؛

[تب میکنم از عشق تو تا با خودم همدرد شم، صدتا زمستونم بیاد امکان نداره سرد شم.. شاید تمامِ عمرمُ درگیرِ ویرونی کنی.. اما بدون با عشق من کاری نمیتونی کنی..]

کاش.. همه چی برگرده به چند سال قبل.. وقتی هیچکس تو زندگیمون نبود.. هیچ‌کس.. اونوقت شاید این زندگی رو انتخاب نمیکردم..

هوف چه حرفای مسخره‌ و احمقانه‌ای!

هیچی قرار نیست برگرده به عقب.. اصلا همینه که به زمان معنی میده..

اما راستش.. پشیمون نیستم با ارزش‌ترین داراییم و صرف ت کردم.. ارزشش و داشت با اینکه الان دارم "دق" میکنم..:‌))

 

|

امتیاز مطلب : 0

|

تعداد امتیازدهندگان : 0

|

مجموع امتیاز : 0

کاش میشد آدما، انقدر بد نمیشدن.. خب من جدیدا هرکی و میبینم داره از بد بودنِ دیگران ناله میکنه.‌. پس کی این وسط بده؟ همه که شاکین.. خسته شدم.. از این وضعیت خیلی خسته شدم.. تا حالا انقدر به هم چیز بی‌اعتماد نبودم..

وقتی با تّ دوستیمون و تموم کردم تصلا به این فکر نکردم که همه‌ی دخترا بدن! چون فهمیده بودم تّ خودشِ که دوست داره کثیف باشه و رفقاتمون و به یه پسر بفروشه.. همه قرار نبودن اون شکلی باشن.. به جز تّ با کسی دوستیِ اونقدر عمیقی نداشتم که از کثافت‌کاریاش دلم بگیره.. یعنی بعد از تّ با اینکه چند وقت دلم‌شکسته بود اما چون رابطمون خیلی قبل‌ترا تموم شده بود و به روی خودمون نمیاوردیم، زیاد سخت نبود زود به حالت عادی برگشتم..

ت.. اولین کسی که معنیِ علاقه‌ی شدید قلبی رو بهم فهموند.. کسی‌که از عمیق‌ترین نقطه‌ی قلبم دوسش داشتم.. کسی بود که با عقب و منطق، قلبم براش به تپیدن افتاد.. یه مردِ واقعی.. کسی که مردونگی تو خونش بود.. قوی.. محکم.. کوه.. صادق.. باایمان.. درسته که من یهو همه چی رو تموم کردم اما شبی نیست که بهش فکر نکنم.. البته.. حقم داشتم یهو تموم کنم.. وقتی طرف من و نمیخواست.. وقتی حتی به این فکر نمیکرد که شاید یه روز دوستم داشته باشه.. موندنِ من حماقت بود.. موندنم وقتی احمقانه‌ترترتر میشد که با وجود دروغایی که گفته بودم میموندم و انتظار میداشتم که بهش برسم و باهم خوش و خرم زندگی کنیم.. هر فکر کردن بهش یه فحشِ به جونِ خودم و حماقتام.. اما بچه بودم اون وقتا.. و راهی بود که نمیشد وسطش تغییرش داد.. اگه واقعیت و میگفتم شاید کلا نمیداشتمش.. شایدم.. شایدم برای همیشه میداشتم!! هوف..

اما بابام.. اون قدرِ مطلق من بود.. تمام آدما با اون مقایسه میشدن.. مقیاس خوب و بدِ زندگیم بود.. اما بخاطر رضای خدا و اینکه دل ث و مامان نشکنه، ناخواسته یا ندونسته، داره من و به‌کشتن میده.. وقتی به این فکر میکنم که چرا هنوز بعضیا تو خونمون رفت و آمد دارن.. به هیچ جوابی نمیرسم جز اینکه من، پشمم.. روان و اعصاب و زندگیِ من؛ پشمِ..

شاید من اشتباه کردم که اونقدر بد باهاش حرف زدم و گفتم حالم ازتوت به هم میخوره.. اما اونم اشتباه کرد.. همون روزی که واسه اولین بار بهم گفت بی‌عاطفه.. چرا؟ چون گفته بودم من شلوارم پاره شده.. شلوار میخوام.. چون اون موقع تو شرایط مالی خوبی نبودیم، من بخاطر دو قرون پول شدم؛ بی عاطفه‌ترین فرد خونواده.. و این بود که من و له‌تر از له کرد..

دیگه‌ نه ت رو ندارم، نه بابامُ.. مامانمم که نُه ساله انگار ندارمش.. تو این نُه سال عمر مفیدِ آشتی بودنمون؛ هفت هشت ماهِ.. بقیه‌ش بحاطر ث و م باهام قهر بوده.. خخخ

....................................................................................................

_بعدانوشت : پستِ جدیدم گذاشتی که لعنتی‌ترین..

یعنی میشه زودتر همه‌چی درست شه؟ میشه باز به همه اعتماد کنم و برام مهم نباشه که کی چیکار میکنه و فقط واسه دلِ خودم بهش کمک کنم؟..

یعنی میشه باز یکی مثلِ تو.‌ سرِ راهم قرار بگیره؟! میشه اون موقع مثه الان نباشم و هی با خودم نگم؛ اینم دروغ میگه.. اینم دلم و میشکنه.. 

من به اندازه‌ی کافی‌با تو نبودم.. شاید اگه با هم میموندیم، توام بهم دروغ میگفتی.. جداییِ زودرس، این خوبیارو هم داره.. که طرفین فرصت دروغ و خیانت به راستی رو پیدا نمیکنن.. به هر حال.. دلم، برای گذشته و حال و هوام و حال هواش تنگ شده.. و میدونم اون روزا دیگه هرگز برنمیگرده.. فقط کاش ۰ند سالِ دیگه، حسرتِ این روزارو نخورم و با خودم نگم چرا قدر ندونستی.. چرا چرا چرا..

......................................................................................................

❌نه پی‌نوشت دارد نه له‌نوشت و نه موزیک‌نوشت..

|

امتیاز مطلب : 0

|

تعداد امتیازدهندگان : 0

|

مجموع امتیاز : 0

قسمت اول

ترک های عثمانی

ترک های عثمانی در سه دهه نخست قرن سیزدهم میلادی، بسان بسیاری از قبایل ترک که در طی یک دوره تاریخی و با فواصل زمانی دور و نزدیک، از مناطق استپی آسیا به سمت غرب آناتولی می آمدند، وارد آسیای صغیر شدند. واقعیت آن است که تاریخ دوره نخست عثمانی مبهم و نقل های مربوط به آن، به اسطوره نزدیک تر است تا تاریخ.

از زمانی که ارطغرل در سال 687 هـ/1288م در گذشت، و فرزندش عثمان- کسی که بعدها دولت عثمانی به نام وی نامیده شد- بر جای پدر نشست، این امیر نشین به سرعت ترقی کرده، به مرور به امپراطوری بزرگی تبدیل شد که سرزمین های متعلق به آن در آسیا، اروپا و آفریقا قرار داشت و از بزرگ ترین دولت های اسلامی شد که تاریخ شاهد آن بوده است. این دولت نقش قابل توجهی در نشر اسلام در اروپا و دفاع از مسلمانان در قبال دولت های صلیبی بر عهده داشته است.

نسب آل عثمان

مورخان در نسب این خاندان اختلاف نظر دارند: برخی آنان را حجازی می دانند که جدشان عثمان به منطقه قرامان گریخته. برخی دیگر، نسب عثمانی ها را به ابومسلم خراسانی می رسانند. برخی هم آل عثمان را از چرکسی ها و از فرزندان یافث بن نوح دانسته اند. این در حالی است که مورخان ترک، برخی به طایفه غز ترکی اشاره کرده و برخی نام قبیله قابی را نیز بر آن می افزایند. برخی از همین مورخان ترک بر این باورند که ریشه نخست دولت عثمانی نژاد غز، یعنی ترکمانانی است که تفاوت چندانی با بیش تر ترک هایی که همراه سلاجقه آمدند، ندارند.

نقل های موجود، در این مسئله اتفاق نظر دارند که سلیمان شاه، جد سلطان عثمان، سلطان منطقه ماهان (از مناطق نزدیک شهر بلخ در شمال شرق فارس بوده است) زمانی که چنگیز برای جنگ به این نواحی آمد، آن مناطق را تصرف و ویران کرد و دولت خوارزمشاهیان را پایان داده. سلیمان از ماهان خارج شده، به همراه پنجاه هزار نفر جنگجوی ترکان و چرکس به سوی روم حرکت کرد؛ از حلب و جز آن گذشت و در عبور از فرات غرق شد. جنازه او را در نزدیکی قلعه جور (قلعه جبیر که ترک ها آن جا را مزار می گویند) دفن کردند و ترکمان ها و چرکس ها که همراهش بودند، در آن نواحی پراکنده گشتند. پس از آن ارطغرل راه پدر را ادامه داد تا آن که از سوی سلطان علاءالدین اول، زمینی را که به عنوان پاداش به وی داده شده بود، به دست آورد؛ جایی که ریشه و اساس دولت عثمانی در آن جا نهاده شد.

ساختار دینی، نظامی و سیاسی عثمانی ها

چگونگی اوضاع دینی، نظامی و سیاسی دولت عثمانی از زمان امیر عثمان در این چهارچوب قابل شرح است.

1. امیر عثمان به دین اسلام معتقد بود و ترکان عثمانی از او پیروی می کردند. عقیده دینی آنان، پیش از وی، روشن نیست. پیوند استوار آنان با سلاجقه روم در آناتولی که دولتی اسلامی بوده، عامل مهمی در گرویدن آنان به اسلام به عنوان دین رسمی ترکان عثمانی از زمان امیر عثمان بوده است. اسلام در آینده عثمانی ها نیز تأثیر زیادی داشته است؛ چرا که نوعی وحدت عقیده را برای آنان فراهم کرد و نوعی شعور دینی برای آنان به وجود آورد که آنان را پای بند به اسلام کرد. در کنار این روحیه دیندارانه، روحیه نظامی گری، زمینه نوعی سرکشی و خشونت را در آنان به وجود آورد که به صورت ویژگی روشن ترکان عثمانی در آمد. آنان این روحیه نظامی گری را از سرزمین اصلی خود در دشت های آسیا بر گرفته بودند؛ بعدها سلاطین آن را در وجود ترکان تعمیق بخشیدند؛ به طوری که در طول آن تاریخ عثمانی، همیشه همراه آنان بود.

2. امیر عثمان موفق شد تا در امارت خود نوعی نظم اداریِ استوار پدید آورد؛ به طوری که در روزگار وی ترکان عثمانی از نظام قبیله ایِ غیر متمرکز فاصله گرفته، به نظام اداری متمرکز دست یافتند؛ چیزی که به آنان کمک کرد تا به سرعت به دولتی بزرگ تبدیل شوند و آنان را برای نقش مهمی که بعد ها به عهده گرفتند، آماده سازد.

3. در این زمان، دو دولت مهم آسیای صغیر، دولت بیزانس و سلاجقه روم، به دلیل جنگ های طولانی با یکدیگر، به شدّت ضعیف شده بودند. امری که به لحاظ سیاسی، زمینه را برای تشکیل دولتی که این خلاء سیاسی را پر کند و جانشین دو دولت یاد شده باشد، فراهم کرد.

4. شکل گیری امارت عثمانی در شمال غرب آناتولی، در میانه دنیای مسیحیت- جایی که دارالحرب نامیده شده – از یک سو، و دنیای اسلام (دارالاسلام) از سوی دیگر، نوعی سیاست جنگی را بر این دولت تحمیل کرد. چرا که امارت های داخل محدوده آناتولی، در مقایسه با امیر نشین های مرزی رشد و توسعه کند تری داشتند. امیر عثمان توانست پیروزی های نظامی خود را بر ضد بیزانس در عمل نشان دهد. در این میان، چیزی که به کمک امیر عثمان آمد، حمله مغولان به سلاجقه روم در سال 1300 میلادی در آسیای صغیر بود؛ زیرا دولت ترک های سلجوقی از میان رفت و سلطان علاءالدین سوم در سال 1307م در گذشت. پس از آن بود که امیر عثمان همانند دیگر امرایی که شمار آنان تا سیزده امیر می رسید، بر ویرانه های دولت سلاجقه روم، اعلام استقلال کردند. از آن پس، امیر عثمان سلطان نامیده شد و به همین دلیل مؤسس واقعی دولت عثمانی شناخته می شود.

عثمان آگاه بود که عشیره ترک او با این شمار اندک و به تنهایی قادر به تشکیل دولتی فراگیر و مسلط بر نواحی مختلف نیست. به همین دلیل، سیاست برقراری پیوند خانوادگی با دولت های همجوار و نیز به دست آوردن هوادار از مناطق مختلف را دنبال کرده، از نیروهای شجاعی که شهرتی در جنگیدن داشتند، استفاده کرد. وی یک زن مسیحی از قیلیقیا برای خود و یک دختر مسیحیِ جوان را برای فرزندش برای ازدواج گرفت.

عثمان هم چنین بر دامنه سرزمینش می افزود و بر برخی از شهرهایی که مهم ترین آن ها بورسا بود،مستولی شد. وی خبر فتح این شهر را در سال 727 هـ/1326م در حالی که در بستر مرگ افتاده بود، دریافت کرد. فرزندش اورخان در رأس نیروهای نظامی فاتح این شهر بود. عثمان وصیّت کرد تا جسدش را در بورسا در کلیسای قصر که به سرعت، به مسجد تبدیل شد، دفن کنند. پس از آن بورسا پایتخت جدید دولت ترکان عثمانی شد که بعد ها پایتخت عثمانی از آنجا به قونیه و سپس به استانبول انتقال یافت.

به اجمال، تلاش های جهادی و نظامی عثمانی ها در مرحله نخستِ تاریخ آنان، نتیجه چندین عامل بود که مهم ترین آنها عبارت بودند از:

1. روحیه دینی شدید؛

2. خوی نظامی گری؛

3. موقعیت جغرافیایی امارت عثمانی در شمال غرب آناتولی؛

4. اوضاع سیاسی در مناطق اطراف ترک های عثمانی.

فرهنگ مرزنشینان

برجسته ترین ویژگی فرهنگی که در امیرنشین ها ترکمن گسترش یافت، همان سنن اصالتا ترکی بود که در چارچوب فرهنگ اسلامی باقی ماند و به حیات خود ادامه داد. از اینها مهمتر زبان ترکی بود که به عنوان زبان دولت و ادبیات جایگاهی ممتاز پیدا کرد.

از آثار معماری که در زمان بیگ ها در آناتولی منصه ظهور رسید، می توان دو مسجد بسیار مهم را نام برد. یکی مسجد بزرگ در بیرجی که در سال 712هـ/1312م ساخته شد و دیگری مسجد بزرگ اورخان، در سال 741هـ/1340م در بورسا بنا شد. در نیمه دوم قرن آثار بزرگ دیگری در عرصه معماری شکل گرفت: از جمله مسجد جامع در مانیسا، مسجد عیسی بیگ در ایاسولوگ (777هـ/1375م) مدرسه احمد غازی در پچین (777هـ/7375م) و مسجد سبز در ازنیک (781هـ/1379م) این بناها نشان دهنده سلیقه و ذوق هنری در این دوران است. تزئین این بناها بمراتب ساده تر از آثار معماری عهد سلجوقی است. در واقع طرح آنها نیز ویژگی های بس بدیعی را به معرض نمایش می گذارد.

|

امتیاز مطلب : 0

|

تعداد امتیازدهندگان : 0

|

مجموع امتیاز : 0

افشاریان، نام دودمانی ایرانی است که بر ایران حکومت کرد. بنیادگذار این دودمان نادرشاه افشار بود.

نادرشاه از طایفه کوچک قرخلو از ایل افشار است و افشارها دسته ای هستند از ترکمانان که مقارن تسلط مغول بر ترکستان از آن دیار مهاجرت کرده در آذربایجان متوطن شدند و در این سرزمین بودند تا انکه شاه اسماعیل ایشان را کوچانده در ابیورد خراسان مقیم نمود.ایل افشار روزهای تابستان را ابیورد و زمستان را در دستجرد از محال دره‌گز به سر می‌بردند و در همین محل است که نادر در محرم سال ۱۱۰۰ به دنیا آمد و به همین دلیل نادر پس از آن در انجا عمارتی ساخت و دستجرد را مولودخانه نامید.

از سقوط صفویان تا تاجگذاری نادر (۱۱۳۵-۱۱۴۸ ه.ق.)

نادرشاه افشار در سال ۱۰۶۶ خورشیدی در ایل افشار در درگز در شمال خراسان به دنیا آمد. این ایل به دو شعبه بزرگ تقسیم می‌شد: یکی قاسملو و دیگری ارخلو یا قرخلو؛ نادر شاه افشار از شعبه اخیر بود. طایفه قرخلو را شاه اسماعیل از آذربایجان به خراسان کوچاند و در شمال آن سرزمین، در نواحی ابیورد و دره گز و باخرز تا حدود مرو مسکن داد؛ تا در برابر ازبکان و ترکمانان مهاجم سدی باشند. تعداد بسیاری از این ایلها در زمان شاه عباس اول در ایل شاهسون ادغام گشتند....

|

امتیاز مطلب : 0

|

تعداد امتیازدهندگان : 0

|

مجموع امتیاز : 0

اتروسک


اِتروسک نام قومی غیرهندواروپایی بود که پیش از آمدن رومیتباران هندواروپایی به ایتالیا در بخشهایی از ایتالیا ساکن بودند.

ریشه و تبار اتروسکی ها ناآشکار است ولی خود منابع اتروسکی بر این اشاره دارند که آنها از آناتولی به ایتالیا مهاجرت کرده اند. احتمال همتباری آنها با اقوام آسیانی وجود دارد. آنها را همچنین با باسکهای اسپانیا ربط میدهند.

تمرکز تمدن اتروسک بیشتر در ناحیع توسکانی ایتالیا بوده است.
برآمدن روم

رمی های نخستین شاخه ای از قبایل لاتین زبان بودند که در حدود سال 2000 پیش از میلاد ، از اروپای مرکزی به ایتالیا مهاجرت کردند. در حدود همین سالها ، رومیان که مردمی سخت کوش بودند، با ساختن دهکده هایی بر روی هفت تپه کم ارتفاع در پیچ و خم رود تیبر بر لبه ی شمالی دشت حاصلخیز لاتیوم شروع به جانشینی نمودند. تاریخ تاسیس شهر روم 21 آوریل 753 قبل از میلاد گفته شده است.
شکست پادشاهی در برابر جمهوری

در روزگار چندین پادشاه رم از شهر دهکده های بدمنظر و پراکنده به شهری کوچک تبدیل شد که بعد با جوی های سنگی فاضلاب و ساختمان های عمومی تکمیل گردید. در حدود سال 509 پیش از میلاد ، رومی های جسور نشان دادند که از ادامه پادشاهی ناراضی اند.آنان با شورش خود حکومت جمهوری برقرار کردند.
جمهوری روم

جمهوری روم (به لاتین: Res publica Romana)، (به یونانی: Ρωμαϊκή Δημοκρατία) حکومتی دمکراتیک بود که در سده ششم پیش از میلاد در شهر رم بنیان نهاده شد و حدود ۵۰۰ سال به حکومت خود ادامه داد. این حکومت در اوج قدرت خود بر جنوب و غرب اروپا، شبه جزیره بالکان، شمال آفریقا، آسیای صغیر و آسیای غربی حکومت میکرد، امپراتوری روم در دوران ژولیوس سزار به اوج قدرت و گستردگی خود رسید، اما بسیاری از مورخان فروپاشی این نظام را به خودکامگی سزار نسبت داده و او را قاتل این جمهوری میدانند.

پیدایش جمهوری روم یکی از مهمترین وقایع تاریخ اروپا است چرا که قسمت بزرگی از بخش های جنگ برای دموکراسی بوده است.این حکومت، حکومتی از نوع مردمی بود که چنین چیزی در تاریخ بی سابقه بوده است که در ۵۰۹ق.م حکومتی مردمی با مجلس تشکیل دهند.

ادامه متن را در ادامه مطلب مشاهده نماييد.

|

امتیاز مطلب : 0

|

تعداد امتیازدهندگان : 0

|

مجموع امتیاز : 0

کاترین دوم روسیه
دوران	۱۷۶۲-۱۷۹۶
نام کامل	سوفیا اوگوستا فردریکا Sophia Augusta Frederica
لقب(ها)	ملکه روسیه
زادروز	۲ مه ۱۷۲۹
زادگاه	اشتتین پروسیا
مرگ	۱۷ نوامبر ۱۷۹۶
محل مرگ	سن پترزبورگ  روسیه
آرامگاه	کلیسای جامع پیتر و پل
پیش از	پاول اول
پس از	پطر سوم
پدر	کریستین اوگوستوس
مادر	یوهانا الیزابت

نام اصلی او «سوفیا» بود که در سال ۱۷۲۹ در بندر «اشتتین» آلمان در یک خانواده آلمانی پا به عرصه وجود نهاد. پدرش افسر ارتش پروس بود و مادرش پرنسس یوهانا که دختر یکی از شاهزادگان آلمانی بود، با شوهر پرنسس آنا دختر پتر کبیر و کاترین اول ملکه‌ی روسیه نسبت نزدیکی داشت. الیزابت دختر دیگر پترکبیر و کاترین اول که در سال ۱۷۴۲ به سلطنت رسید، در نخستین سال سلطنت خود «پتر» پسر خواهرش «آنا» را به عنوان ولیعهد روسیه برگزید و سال بعد پرنسس یوهانا را که از بستگان شوهر خواهرش بود همراه دخترش سوفیا به روسیه دعوت کرد تا موجبات آشنایی و ازدواج سوفیا را با جانشین منتخب خود فراهم آورد. سوفیا روزی که به اتفاق مادرش رهسپار روسیه شد پانزده سال داشت و دختری بسیار شاداب و زیبا بود. الیزابت ملکه‌ی روسیه او را پسندید و مراسم ازدواج پتر سوم ولیعهد روسیه و پرنسس سوفیا که بر حسب تمایل ملکه‌ی روسیه به لقب کاترین معروف شد، در سال ۱۷۴۵ صورت گرفت....

|

امتیاز مطلب : 0

|

تعداد امتیازدهندگان : 0

|

مجموع امتیاز : 0

|

امتیاز مطلب : 0

|

تعداد امتیازدهندگان : 0

|

مجموع امتیاز : 0