از کودکی آرزو داشتم روزی بتوانم پرواز کنم ....
دلبر میگوید: آرزو اگر براورده شود که دیگر آرزو نیست.
سرم را بالا میگیرم، مینگرم، دیگر کودک نیستم و آرزویم دیگر آرزو نیست...
میان زمین و آسمان مانده ام، همانند پرواز لذت دارد اما ترس از سقوط لذت آن
را......
سقوط، حتی تصورش هم نمیگنجد در ذهن بی سر و سامانم.
چه بگویم. بگویم از اینکه دلبر دل نوشته هایم را بیانیه می نامد، بگویم از اینکه حالمان
را میبرد به آینده ام میدوزد( خوب بخوان) حالمان، آینده ام.
دریغ از اینکه بداند تمام آینده زندگی من خود اوست.
دریغ از اینکه بداند زمانی که در خیال می پروراند آینده ی من را من در حال زندگی کردن با اویم.
دریغ از اینکه بداند چه بی بهانه دوست میدارمش.
دریغ از اینکه بداند........
دل نوشته هایم گلایه نیست. عشق است. هجو نیست. احساس است. آینده نیست. حال است.
خودمان میسازیم آینده مان را. خودمان. میسازیم. با هم. من و تو.
خیال میپنداری افکارم را. لبخند میزنی به آرزوهایم. هراسی نیست. بگذار دل خوش
باشم با خیالت. بگذار در باورم بماند که تو نیز دوستم داری. همان گونه که در باورت
گنجاندم عاشقانه ستایش کردنم را.
آری خوب من....
حس تو حس پرواز است. پرواز زیباست اما ترس از سقوط........
همین که عاشقانه تو را دوست میدارم مرا کافیست. چه مرا دوست بداری چه نه....
چه مرا دیوانه بنامی چه نه....چه بگویی کمتر از روز پیش دوستم داری چه نه.....
چه زیر باران بمانی و مرا زیر پا بگذاری چه نه..........
عضو شوید
عضویت سریع
آمار مطالب
آمار بازدید
